Een kamer verder is vanmorgen een bewoner overleden. Ook in deze kamer is er familie. Deze familie zit bij elkaar om de uitvaart te regelen. Eén van de kleinkinderen is aanwezig. Voor hem heb ik een extra kaarsje naast de bokaal van zijn opa gezet om straks mee te geven. Het is voelbaar dat deze familie close is. Er wordt gehuild maar ook gelachen.
Samen met een bewoonster, lunch ik met een aantal vrijwilligers. Na de lunch zegt mevrouw: “nu wil ik graag terug naar mijn kamer, daar komen zo straks allemaal vogeltjes”. Elke dag, dezelfde tijd zie ik ze verschijnen”. Ik loop even mee naar haar kamer, installeer mevrouw in haar sta-op stoel. Als ik even later terugloop om nog even bij haar te kijken ligt ze in het middagzonnetje te slapen.
Zomaar een dag.