Twee bruine ogen kijken mij aan. Keurig in pak zit hij in de rolstoel te wachten op wat er gaat komen. Ik merk aan zijn kinderen dat het best spannend is om hier in het hospice te zijn. Alle begrip uiteraard. Meneer is, ruim drieënnegentig jaar geleden, geboren in...

Mevrouw Andries rookte altijd. En mevrouw Andries had ook hele verhalen over haar ‘verkeringen’. Op een dag vroeg ze aan mij of ik ook verkering had. Ik vertelde haar dat ik geen verkering had en vervolgens overgoot ze me met vele goede adviezen. Uiteindelijk heeft dat er...

Buiten schijnt de zon en ruik ik de geur van herfst. Binnen is het vandaag een dag vol contrasten. In één van de kamers wordt een 69- jarig huwelijk gevierd. De kamer is gevuld met kinderen en kleinkinderen. Prachtig om te zien, hoe de ogen van meneer nog steeds gaan...

​Meneer is vier en zestig jaar oud als hij bij ons een plekje in het hospice krijgt. Door een hersentumor is zijn rechterarm verlamd en bestaat de communicatie uit veelal gesloten vragen stellen. Het duurt enige tijd voor je een reactie krijgt en ik merk aan de...

We staan in ons hospice rondom het bed van onze jarige bewoonster uit volle borst te zingen.‘Er is er één jarig hoera, hoera, dat kun je wel zien dat is zij.’Ze vindt het hilarisch, schatert het uit, met haar mond zonder gebit.In plat Amsterdams zegt ze: ‘Ze leven lang,...

In het hospice verzorgen wij regelmatig de laatste zorg, nadat een bewoner is overleden. Vandaag mag ik samen met een kleindochter de laatste zorg verlenen aan een meneer. Tijdens deze laatste zorg komen er steeds meer kleinkinderen even kijken naar opa. En oma is de...